»Dreaming when it's day

Ik heb besloten een dagboek te gaan schrijven. Geen idee waarom ik nu begin. Ik ben tenslotte al 15 jaar achter me liggen waarin wel wat gebeurd is.. Maar goed, ik heb nu pas besloten een leeg schrift van school mee te nemen en als dagboek te gebruiken. Omdat ik het allemaal ergens kwijt moet. Mijn broer, Ethan, heeft er geen tijd meer voor. Ik herinner me nog hoe hecht we waren. We deden alles samen. Sommigen vonden het zo irritant.. Maar nu heeft hij zijn vrienden en ik.. Nou ja, ik niet. Dus, lief dagboek, jij wordt mijn vriend voor nu.

Maar goed, ik ben dus gaan schrijven om mijn gevoelens te kunnen uiten, als bij een vriend, en omdat ik het gevoel heb dat het bruikbaar kan worden. Tijdens geschiedenislessen is het ongelofelijk hoeveel informatie ze uit dagboeken halen. Misschien, ooit op een dag, staat een stuk uit mijn dagboek wel in zo'n boek. Leren de kinderen in die tijd over onze tijd, omdat ik het gevoel had dat ik alles op moest schrijven. Nou moet er dan wel iets gebeuren om mijn dagboek in een geschiedenisboek te krijgen.. En daar hoop ik ook op. Een revolutie, net als vroeger. Want iedereen is het er wel over eens, het Capitool moet weg. En vooral de spelen. Het is werkelijk waar krankzinnig om 25 kinderen jaarlijks dood te laten gaan voor vermaak en om ons een lesje te leren.

Maar ik ga het hierbij houden, aangezien er weinig is om over te vertellen.. Ik schrijf snel weer, vertrouw me. Er is zoveel waarover ik nadenk, dit schriftje is zo vol.