Hongerspelen
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  PortalPortal  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  Panem  

 

 Peacefull place {Ariana}

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyvr mei 31, 2013 3:17 am

Ik had een rustige plek gevonden aan de waterkant. Dat was niet erg gemakkelijk aangezien de schoolvakantie in aantocht was en iedereen op het strand lag. De rotsen boden een afgesloten en geïsoleerde plek, waar de golven rustig kabbelde en ik de geluiden van het toerisme en de bewoners van District 4 niet te horen waren. Ik haalde diep adem, de zoute zeelucht maakte me kalm. Hier kon ik nadenken of, wat ik nu nodig had, helemaal ontspannen. Niet dat ik er niet van hield mijn sociale horizon te verbreden, want dat was iets wat ik heerlijk vond, maar het was een beetje vol in mijn hoofd momenteel. Dus trok ik mijn knieën op, sloot mijn ogen en genoot van de zon. Ik dacht terug aan school, waar het niet soepeltjes verliep de laatste jaren. Het was minder, dat wel, maar nog altijd niet zonnig. Dan hadden we ook nog de Spelen, die echt niet ver weg meer waren. De dag van de Boete zou al over minder dan een maand zijn en iedereen, (maar dan ook iedereen) trof drastische voorbereidingen. Een hele hoop extra trainingen en gezeik. Ik snapte niet waar al de ophef vandaan kwam. Ik had niet echt een sterke menig over de Spelen, ik vreesde het niet maar wilde er het liefst ook niet naar kijken. Helaas lieten de Vredebewakers ons geen keus. Eigenlijk vond ik het vooral dom. Ik bedoelde, de historische vrouw uit District 12 had haar leven, en dat van iedereen van wie ze hield op het spel gezet om de heldhaftige actie te begaan ons te redden van de toen al belachelijke spelen. Revolutie. Oorlog. Duizenden doden, en daarna gewoon de spelen weer voortzetten. Ach ja, wij mensen moesten toch iets van sensatie beleven? Ik snapte het ook wel, ik zou er doodongelukkig van worden als ik in het Capitool zat en de hele dag alles om me heen te perfect verliep. Ik haalde diep adem. Dat bedoelde ik niet, ik wilde mijn hoofd juist leegmaken, niet andersom. Ik probeerde het een tweede keer, maar het lukte gewoon niet om nergens aan te denken. Ik bleef maar malen. Ik zuchtte en stond op. Misschien moest ik maar gewoon een stuk gaan zwemmen. Dat wilde dus zeggen, echt zwemmen. Niet een handstand maken op de bodem van de zee of eventjes dobberen. Echt een ver stuk zee op. Hoewel niemand zo vreemd was hier tussen de rotsen door te gaan lopen, keek ik nog eens vluchtig om me heen voordat ik me uitkleedde om mijn broek voor mijn zwembroek te verwisselen. Het was niet aangenaam om met blote voeten op het zand te lopen, dus ik versnelde mijn pas naar de zee en zette mijn voeten in het water. Hoewel het koud was, ontspande ik me direct. Ik slaakte een zucht van verlichting. Eventjes liet ik mijn lichaam wennen aan het water en liep er voetenbadend doorheen. Net toen ik dacht erin te kunnen springen, verstijfde ik bij het horen van geluiden bij de rotswand. Ik luisterde gespannen, maar het bleef aanhouden. Tenslotte draaide ik me kalm om. Op de plek waar het geluid vandaan kwam, stak het hoofd van een roodharig meisje boven de rotsen uit. Ik keek haar vriendelijk aan, maar vanbinnen wantrouwde ik haar. Hoe lang had ze me al staan begluren? Ik kwam het water uit en liep haar richting op. "He!" Riep ik. "Lukt het? Laat me je helpen." Bood ik aan toen ik vlak voor haar stond. Ik strekte mijn hand naar haar uit zodat ze de als houvast kon gebruiken en over de rotsen heen kon klimmen. Ik nam het haar niet kwalijk dat ze mijn rust verstoorde, zij kon het ook niet weten en het maakte niet uit of ik zwom of contact legde; beide leidde me af. Terwijl ik haar bekeek bedacht ik onbewust dat ze wel een erg goede afleiding was.

//Ariana
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyza jul 06, 2013 11:50 pm

Ik zat al een tijdje tegen de rotswand aan. Mijn voeten lagen in het water en ik probeerde mijn gedachten uit te zetten. Dat was moeilijker dan ik dacht, maar de zon hielp me een beetje. Het was erg warm en ik vroeg me af wat mijn vriendinnen nu zouden doen. Ik had geen zin om met ze rond te hangen, de drukte thuis was me even te veel geworden. De zon had me al flink opgewarmd en ik besloot om mijn jurkje uit te doen. Ik droeg daaronder een licht blauwe bikini. Ik had er erg lang voor gespaard maar had hem uiteindelijk kunnen kopen. Na een tijd hoorde ik voetstappen. Er kwam iemand naar me toe. Nou ja, niet echt naar míj toe, maar wel mijn richting in. Het was een jongen, ongeveer even oud als ik. Ik dacht dat ik hem wel eerder had gezien. Niet zo gek ook, want we woonden blijkbaar in hetzelfde district. Even was ik afgeleid door hem, maar hij ging alleen maar zitten en deed verder helemaal niks. Ik dacht aan de chaos thuis. Mijn vader was drie weken geleden overleden en mijn moeder kon niet in haar eentje voor mijn drie zusjes en twee broertjes zorgen. Ik had bijna geen vrije tijd meer, en slapen ging ook niet zo makkelijk. Ik moest bij mijn oudste zusje van twaalf op de kamer slapen, ze huilde elke nacht vanwege mijn vaders overlijden en de angst die ze had om mee te doen aan de hongerspelen. Dit jaar zou ze voor het eerste in de pot zitten, niet dat ze moest vrezen, want ze zat er maar één keertje in. Ik daarentegen zat er 25 keer in. In ons gezin was ik degene die voor het eten zorgde. Ik was blij dat ik er nu even tussen uit kon knijpen want de kleren voor de boetedag werden vandaag gepast en op maat gemaakt. Ik sloot mijn ogen en het zachte briesje dat er stond waaide mijn gedachten weg. Ik hoorde dat de jongen opstond en opende mijn ogen. Hij keek om zich heen, maar zag mij niet. Toen trok hij zijn kleren uit. Ik schrok ervan, ik was niet gewend dat mensen zich in het openbaar uitkleedde. Ik besloot om wat verder in het water te gaan liggen. Mijn ogen gleden toch steeds weer naar de jongen, die ondertussen zijn zwembroek aan had. Ik kon het niet helpen. Ik vertrouwde hem niet, maar werd toch door hem aangetrokken. Er sloeg een grote golf over me heen en ik proestte het uit. Meestal was ik de golven wel gewend maar niet als ik zo was afgeleid. Hij draaide zich om, hij glimlachte en ik merkte nu pas hoe goed hij was verzorgt. Dat was best wel bijzonder, aangezien bijna iedereen gebrek had aan vers voedsel. Hij liep naar me toe en riep:''He!Lukt het? Laat me je helpen.'' Hij stak zijn hand uit en ik trok me aan hem op. ''Dank je, ik was even in gedachten en zag de golf niet aankomen.'' Ik kon moeilijk zeggen dat ik werd afgeleid door hem, want dat zou gênant zijn. Maar een uitleg was ik hem verschuldigd. Het bleef een lange tijd stil en volgens mij wisten we beiden niets te zeggen. ''Ik ben Ariana Valley, je kent me waarschijnlijk niet. Ik kom hier altijd om na te denken, mijn hoofd te legen, snap je?'' Ik zou het liefst zeggen dat dit plekje van míj was, en niet van hem, maar dat vond ik ook niet leuk om te doen. Dus ik wachtte tot hij zou reageren. Ik hield er niet van als mensen lang stil bleven, maar bij deze jongen vond ik het niet erg. Ik liep het water uit en ging weer tegen de rotswand zitten. De jongen was me gevolgd en ging naast me zitten. Ik wilde niet steeds degene zijn die het gesprek begon, dus ik hield mijn mond maar. Het maakte niet uit dat het stil was, op de een of andere manier werd ik toch afgeleid, en daarvoor kwam ik hier, dus ik had er wel vrede mee.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptydo jul 25, 2013 9:32 am

Het meisje, bijna weggespoeld door een grote golf die even geleden tegen de rotsen was stukgespat, nam mijn hand aan. Haar rode haar was nat geworden, maar zag er nog steeds even indrukwekkend uit als voorheen. ''Dank je, ik was even in gedachten en zag de golf niet aankomen.'' Ik kon een glimlach niet onderdrukken toen ze zich aan me optrok en tegenover me stond. Ik snapte niet hoe ik haar had kunnen wantrouwen, nu we zwijgend stonden en haar bruine ogen de mijne zochten. Even werd ik afgeleid door haar blik, zo gevaarlijk en bloedmooi en afleidend als de oceaan voor mij was. Ik bleef haar maar aankijken en aankijken en zij hield me gevangen in haar ogen. Toen besefte ik met een schok dat het al die tijd stil was geweest en ik haar waarschijnlijk ongegeneerd, zij het kwijlend, aan had staan staren. Mijn mond opende zich al om de stilte automatisch op te vullen met een of andere gevatte opmerking die al standaard klaar lag op mijn tong, maar voor ik iets kon zeggen ging zij me voor. ''Ik ben Ariana Valley, je kent me waarschijnlijk niet. Ik kom hier altijd om na te denken, mijn hoofd te legen, snap je?'' Ik deed mijn mond weer dicht en besloot met een brede en warme glimlach. "Natuurlijk begrijp ik dat, het is immers ook de reden dat ik hier ben. Mijn plek is altijd anders. Neem me niet kwalijk, Ariana, het was niet mijn bedoeling je te storen." grijnsde ik. Zoals altijd wanneer ik me zou moeten voorstellen, aarzelde ik. Mijn aarzeling betrof het noemen van mijn naam. Het klonk raar, maar al de jaren dat ik mensen had ontmoet, aardig of niet (in de meeste gevallen het laatste), konden ze pas bij mij nadat ze mijn naam kenden. Ik had een paar seconden om te besluiten of ik haar vertrouwde of niet. Of ik haar me te kennen zou laten geven. Ik haalde diep adem, maar toen ik dacht een besluit te hebben genomen, liep Ariana het water uit en ging tegen de rotsen aanzitten. Twijfelend liep ik haar achterna, om met mijn rug tegen het warme steen naast haar te gaan zitten. Zo te zien maakte ze geen aanstalten om nog iets te zeggen en had ze besloten dat het zijn beurt was. Dat was niet meer dan logisch. Normaal had ik er geen moeite mee, contact maken, zelfs niet nadat niemand me nog leek te mogen en ze allemaal tegen me samenspande, maar bij kennismakingen bleef ik het altijd moeilijk vinden. Ik wist niet echt waarom, maar waarschijnlijk was dat het moment waarop ik zeker wist of ik iemand kon vertrouwen, vanaf daar ging het meestal verder vlot en gevat. Ariana leek afwezig te zijn, misschien kon ik toch beter gewoon mijn mond houden. Nee, ik moest nu geen smoesjes gaan verzinnen. Ik had besloten dat ik haar toch vertrouwde. Ik haalde inwendig mijn schouders op, een persoon die mij niet mocht meer of minder zou toch zeker niets uitmaken? Bovendien kwam ik hier om afgeleid te zijn, net als zij, en was dat een mooie reden een gesprek met haar te voeren. Ik ademde scherp de zilte zeelucht in en begon toen te spreken. "Mijn naam is trouwens Jeadan Fields. Volgens mij heb ik je inderdaad niet eerder gezien. Ach ja, District 4 is groot." Ik grijnsde. Het ging me onvoorstelbaar goed af om nonchalant en onverschillig te klinken, wat meestal het geval was. Nu dit achter de rug was, kon ik haar eindelijk in vertrouwen nemen. Een gesprek starten. Nu zou dat me vloeiend afgaan. "Vertel eens, Madamme Mermaid, waar moest jij je gedachten van hebben afgeleid?" De vertrouwde grijns stond op mijn gezicht en ik was weer in staat gevatte opmerkingen te maken. Het was natuurlijk niet helemaal eerlijk dat ik haar vroeg naar dingen waar ze op dit moment juist niet aan wilde denken, maar ik was niet in staat een goed gespreksonderwerp te vinden en hulp van een buitenstaander was meestal effectief. Daar kwam bij dat ik gewoon mijn eigen manier van aanpakken had, waar je van kon houden of niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyvr jul 26, 2013 7:36 am

We zaten een tijdje naar het water te kijken. Ik had hem al veel vertelt over mezelf, maar van hem wist ik eigenlijk nog helemaal niks. We keken elkaar steeds weer aan, maar toch niet helemaal. De stilte was nog zo ongemakkelijk niet, maar hij verbrak hem toch. "Natuurlijk begrijp ik dat, het is immers ook de reden dat ik hier ben. Mijn plek is altijd anders. Neem me niet kwalijk, Ariana, het was niet mijn bedoeling je te storen." Ik wilde eigenlijk zeggen dat het niet uitmaakte, maar op de een of andere manier lukte het niet. Normaal was ik een goede prater, ik wist altijd de goede dingen te zeggen, maar op de een of andere manier lukte het me dit keer niet. Ik bleef maar zoeken naar de woorden, om de stilte die weer was gevallen te onderbreken, maar de jongen was me voor. "Mijn naam is trouwens Jeadan Fields. Volgens mij heb ik je inderdaad niet eerder gezien. Ach ja, District 4 is groot." Hij onderdrukte een lach, maar grijnsde wel. Hij was eigenlijk best wel schattig. Weer kon ik niet veel zeggen. Waarom lieten de woorden me juist nu in de steek? Ik glimlachte maar, en verdronk bijna in zijn blik. De stilte was eigenlijk wel fijn. We praatte niet, maar toch was er op de een of andere manier sprake van communicatie. "Vertel eens, Madamme Mermaid, waar moest jij je gedachten van hebben afgeleid?" Vroeg hij uiteindelijk. Ik hield niet zo heel erg van praten over mijn problemen, maar de wantrouw die ik eerder had, was weggeebt. "Mijn moeder is overspannen vanwege de dood van mijn vader 3 weken geleden, en ze kan mijn broertjes en zusjes niet aan. Ik heb even geen zin in de chaos en dus zit ik hier. Ik hou gewoon van het geluid van de golven. En de zon op mijn gezicht, die me warm houd. Voor dat soort momenten leef ik, denk ik.'' Vertelde ik. Waarschijnlijk was hij niet echt geinteresseert, maar wilde hij gewoon aardig doen door het te vragen. De jongen stond op en liep het water in. Hij draaide zich om en gebaarde dat ik naar hem toe moest komen. Ik stond op en rende het water in. Ik vond het heerlijk als ik het water langs mijn benen voelde glijden. Jeaden begon te zwemmen, naar het diepere gedeelte van de zee. Ik zwom achter hem aan, maar ik was lang niet zo snel als hij. Hij stopte met zwemmen en keek achterom naar mij. Toen ik eindelijk bij hem was, was ik helemaal buiten adem. Ik kon hier allang niet meer staan en had moeite om mezelf boven water te houden in de wilde zee. We bleven een tijdje op dezelfde plek rond drijven. Hij keek in mijn ogen, en ik verdronk in de zijne. Hij gaf me een warm gevoel, dat ik nog nooit eerder had gehad. Hij gaf me dat ene waar ik mijn hele leven naar had verlangde. Hij zorgde ervoor dat ik me gelukkig voelde, dat ik de enige op de wereld leek. Ik kreeg steeds meer moeite met mezelf boven water houden. Ik wilde het liefst weer naar het ondiepe, maar dan zou ik dit misschien verliezen, dat gevoel wat me juist zo gelukkig maakte. Ik kon niet stoppen met lachen, hoe erg ik het ook probeerde, een glimlach was onmogelijk te onderdrukken. Voor ik zelf de kans kreeg het te zeggen leek Jeaden mijn gedachten al gelezen te hebben. Hij pakte mijn hand en sleurde me mee richting het strand. Het was een hele opluchting om weer te staan. Jeaden zei iets, maar de golf die tegen ons aan sloeg duwde me onderwater en bracht me naar het strand. Ik wilde opstaan om naar hem toe te gaan, maar zag dat hij al naar mij toe kwam. Niet dat dat een reden was om te blijven, want ik voelde me net een magneet, ik wilde zo dicht en snel mogelijk bij hem zijn. Ik rende naar Jeaden toe, maar het leek nog steeds een eeuw te duren tot ik hem eindelijk had bereikt. ''Wat zei je net? Ik verstond het niet.'' We konden onze ogen niet van elkaar afhouden. Jeaden pakte mijn handen vast en het volgende moment lagen zijn lippen op de mijne.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyvr jul 26, 2013 9:59 am

Ze leek geen moeite te hebben met mijn vraag, die nietszeggend klonk maar gelijktijdig voor haar een wereld van verschil zou kunnen maken. Ariana begon meteen te praten, waarna een waterval van woorden haar mond uit kwam. "Mijn moeder is overspannen vanwege de dood van mijn vader 3 weken geleden, en ze kan mijn broertjes en zusjes niet aan. Ik heb even geen zin in de chaos en dus zit ik hier. Ik hou gewoon van het geluid van de golven. En de zon op mijn gezicht, die me warm houd. Voor dat soort momenten leef ik, denk ik.'' Ik hield mijn hoofd schuin en keek haar belangstellend aan. Dat was nogal wat, maar ze sprak er luchtig over. Het laatste wat ze had gezegd was beslist waar. Ik had geen idee hoe ik moest reageren, maar glimlachte flauw naar haar. Toen stond ik op, ik kon gewoon niet stil blijven zitten. Ik had willen zeggen dat het me voor haar speet, maar op de een of andere manier kon ik dat niet en misschien wilde ze dat ook wel helemaal niet. De zee lonkte me en ik kon niet anders dan gehoorzamen. Zoals het water altijd voor uitwerking op me had, lag ik binnen een paar stappen in het water. Ik zag dat ze me niet was gevolgd, zoals ik had gehoopt en wenkte haar. Ze kwam het strand over gerend en ik glimlachte tevreden toen ook zij de golven gehoorzaamde. Ik liet het water langs me heen glijden en startte rustige slagen verder de oceaan in. Achter me hoorde ik haar gehijg en ik draaide me om om naar haar te kijken. Ik stopte met zwemmen zodat ze de kans kreeg om mij te bereiken. Ze was buitenadem maar nog steeds even mooi als even geleden het geval was. Madamme Mermaid. We konden beide niet meer staan, maar ze was bij me en dat gaf me een nog vrediger gevoel dan ik al had. We maakte allebei geen aanstalten om nog verder te zwemmen en bleven weer zwijgend naast elkaar drijven. Plotseling was ik me niet meer bewust van het water dat om me heen hing, de lucht die ik inademde of de overvloed aan palmbomen op het strand in mijn zicht. Ik zag, rook en voelde alleen nog maar haar. En ik voelde me nog steeds niet tevreden gesteld. Dichterbij. Meer. Haar ogen betoverde me, nog meer dan de zee wel eens deed, nog meer dan wat alles ter wereld had gedaan. Het enige waar ik me op kon concentreren waren haar ogen. Ze maakte me zo gelukzalig en warm en... Toen was het voorbij. Haar glimlach vaagde weg toen ze werd ondergedompeld in het water. Ik staarde naar de plek waar ze onder water was verdwenen. Ik was rustig gebleven, maar nu zou ik er alles voor doen om het gelukzalige gevoel opnieuw te beleven, te beheren. Ik begon wild in het water te spetteren en greep toen naar haar hand. Mijn sterke grip sleurde haar terug naar het stand, naar een punt waar we weer veilig zouden staan en het ons magische moment niet kon belemmeren. Ik slaakte een opgeluchte zucht toen ik haar weer aan kon kijken. Mijn benen begaven het en ik liet me weer in het water vallen, lachend om allerlei redenen. "Madamme Mermaid Magic, weet je dat?" Mijn stem klonk diep en vleiend. Blijkbaar maakte de golven te veel geluid. Ze maakte een niet-begrijpend gebaar. Ze wilde naar me toe komen, maar ik stond al op om de afstand tussen ons in zo snel mogelijk te overbruggen. Ariana rende naar me toe, maar het duurde veel te lang voor ik eindelijk weer bij haar was. "Wat zei je net? Ik verstond je niet." Ik wilde haar het zwijgen opleggen. Het deed er niet meer toe. Ik wist eigenlijk niet eens wat ze zojuist gezegd had. In een impuls pakte ik haar handen vast. Ik moest haar gewoon aanraken. Het moment daarna ging veel en veel te snel. Mijn lippen lagen op die van haar en ik had me in mijn hele leven nog nooit zo gelukkig gevoeld. Ik wilde me nooit meer van haar losmaken, bleef haar kussen. Maar toen haalde mijn verstand mijn gevoel in. Waar was ik mee bezig? Ik kende haar niet eens. Ik bedoelde, ik kende haar naam en zij die van mij. Dat was iets bijzonders voor mij, maar... niet op deze manier! Ik deed een stap naar achteren en keek haar aan. Meteen had ik er weer spijt van. Ik schudde inwendig mijn hoofd. Dit was niet goed, toch? Wat wist ik er nu weer van, dit was echt iets totaal nieuws en vreemds voor mij. Ik trok mijn voorhoofd in een frons. "Het... Het spijt me." Zou ze het verkeerd begrijpen? Ik bedoelde niet dat ik spijt had van onze kus. Ik wilde er geen spijt van hebben. Het was te magisch geweest. Ik zag haar naar me kijken. Kleine understatement. "Ik bedoel niet van... nou ja, dat." Zei ik snel. "Ik bedoel van je vader. Ik bedoel... van het inpikken van je plekje. Ik bedoel... van het afbreken van dat buitengewone moment. En sorry dat ik het niet herhaalde: Je bent magisch." Bij de laatste woorden grijnsde ik alweer, was mijn verwarring totaal verdwenen, zij het een beetje verlegen. Voor ik het wist bestond er geen afstand meer tussen ons, verstrengelde ik me met Ariana's betovering.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyvr jul 26, 2013 11:46 pm

Zijn zachte lippen raakte de mijne. Ik had me nog nooit zo vredig gevoeld, zo gelukkig. Ik wilde dit magische moment nooit meer kwijt. Iedereen had het altijd over verliefd zijn, dat het vreselijk was. Maar in mijn geval was ik blij. Of was dit niet verliefd zijn, maar gewoon verlangen naar iets dat ik nog nooit had gekend? Jeaden deed een stap achteruit. Ik begreep niet goed waarom. Had hij het niet zo ervaren als ik? Ik keek hem niet begrijpend aan.  "Het... Het spijt me." Zei hij. Van de kus? Ik vond het niet erg, maar hij had er blijkbaar spijt van.  "Ik bedoel niet van... nou ja, dat. Ik bedoel van je vader. Ik bedoel... van het inpikken van je plekje. Ik bedoel... van het afbreken van dat buitengewone moment. En sorry dat ik het niet herhaalde: Je bent magisch." Ik glimlachte verlegen van de laatste opmerking. Ik voelde dat mijn wangen begonnen te gloeien. Ik wilde net gaan vertellen wat ik voor hem voelde maar het was niet nodig. Hij dacht er blijkbaar hetzelfde over want voor ik er erg in had raakte mijn mond zijn zachte lippen alweer. Dit keer leek het eeuwig te duren, en daar had ik geen problemen mee. Mijn maag begon te rammelen. Ik lachte en zei:" Ik heb eigenlijk best wel honger."
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyza jul 27, 2013 11:08 pm

Ons tweede magische moment werd onderbroken door het gerommel van Ariana's maag. Ze lachte, met haar lippen nog steeds op die van mij gedrukt. Toen creëerde ze, tot mijn grote teleurstelling, meer ruimte tussen ons, die onze kus belemmerde. Gelukkig bleven onze blikken verbonden. "Ik heb eigenlijk best wel honger." Zei ze vrolijk. Ik glimlachte. "Je bent echt schattig als je dat zegt, weet je dat?" Grijnsde ik naar haar terug. Maar ze had wel gelijk. Ik had ook honger. Ik keek naar de heldere lucht boven ons, terwijl ik mijn hand verticaal op mijn voorhoofd zette, om mijn zicht te beschermen. De zon stond hoger, het moest ongeveer tegen late lunchtijd aanlopen. "Laten we dan maar wat gaan eten, he?" Ik maakte me los uit onze halve verstrengeling en pakte haar hand vast. Haar hand zou ik niet loslaten; dat was te veel gevraagd. Het was geen bezitterige greep, het was liefdevol en zacht. Ik wilde haar echt niet loslaten, bang dat ze dan op zou lossen, dat ik wakker zou worden en het allemaal alleen maar een zachte droom zou zijn geweest. Om vervolgens weer in de harde koude en echte wereld te belanden, zonder haar warmte. Zonder betovering. Gevuld van afschuw duwde ik die gedachte voor eens en voor altijd weg. Dit was echt en zelfs als het een droom was, dan zou ik er voor zorgen dat hij nooit meer wakker zou worden. We liepen naar de branding, waar de golven zachtjes over onze voeten spoelden als in een vreugdevolle ontmoeting, hereniging. Ik hield mijn hoofd schuin en speurde de vloedlijn af. Nergens was het parelwitte strand aangetast, er was geen plekje te bekennen waar het niet maagdelijk en onbezet was. Ik zuchtte opgelucht toen ik eindelijk vond wat ik zocht. Een klein, zwart puntje, verried een plek in de zee waar we voedsel zouden vinden. Toen verloor ik het weer uit het oog. Toen de golf die er overheen was gespoeld zijn weg weer vervolgde, stak het weer boven de zee uit. Ik keek Ariana betekenisvol aan en deed toen een stap richting de zee. Het was niet diep, dus er bestond geen risico dat we weer in het gevaar zouden raken van hoge golven. Toen ik tot mijn dijen in het water stond, dook ik het water in. Meteen voelde ik die aanraking, die me verkoelde en geruststelde en tegelijkertijd ook nog eens een kik gaf, waardoor het leek of er bubbels door mijn bloed raasde. Toch kon het bij lange na Ariana's aanraking niet evenaren. Ik zwom een paar schoolslagen door, dicht bij de bodem. Toen opende ik mijn ogen en glimlachte. Het heldere water gaf blijk aan wat ik al had gedacht; een mosselbank. Ik plantte mijn voeten in de zeebodem en kwam met mijn hoofd weer boven water om naar lucht te happen. Ik wenkte Ariana terwijl ik mysterieus met mijn wenkbrauwen wiebelde. Onder water plukte ik een paar van de mossels van de stapel, die ik ook openmaakte zonder dat zij het zag. Toen ze vragend naast me stond pakte ik een van de beestjes zonder schaal en gooide die naar haar. Ik had gemikt op haar mond, maar de hulpeloze mossel kwam recht in haar gezicht terecht. Ik grinnikte. Ik kon er niets aan doen toen ik even later in lachen uitbarstten. Er volgde nog een mossel, waarna het slijmerige ding weer tegen haar aankwam. "Het is de bedoeling dat je ze eet, niet dat je ze kopt" Grinnikte ik. Ik kromp ineen toen ik een van de mosselen in mijn mond stak bij wijze van voorbeeld en wachtte tot ik hard teruggepakt zou worden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyma jul 29, 2013 3:47 am

Jeaden glimlachte. "Je bent echt schattig als je dat zegt, weet je dat?" Ik lachte verlegen en voelde dat ik bloosde. Ik had al spijt dat ik dat had gezegd, want het liefst zou ik me meteen weer met hem willen verstrengelen. Jeaden keek omhoog naar de helder blauwe hemel en legde zijn hand tegen zijn voorhoofd. Even bleef hij zo staan en toen zei hij: "Laten we dan maar wat gaan eten, he?" Hij maakte zich, tot mijn teleurstelling, los van mij maar pakte gelukkig wel mijn hand. Ik wilde niet dat hij los zou laten. Ik was bang dat ik hem voor altijd kwijt zou zijn. Ook al kende ik hem misschien net een paar uur, op de een of andere manier betekende hij nu al zo veel voor me. Misschien omdat hij me kon bieden wat ik wilde, en ik hem dus eigenlijk gebruikte, misschien omdat ik voor het eerst echt verliefd was. Ik wist het niet, maar dat maakte me niet uit. Misschien was het wel allebei. Jeaden liep naar de branding. Niets vermoedend liet ik me door hem leiden, normaal hield ik niet van verassingen, maar dit keer vertrouwde ik erop dat het wel goed zou zitten. Hij hield zijn hoofd schuin en speurde de vloedlijn af. Ik kon niks ontdekken waarnaar hij mogelijk op zoek naar zou zijn. Jeaden keek me even aan, en stapte toen richting de zee. Hij liep verder de zee in, toen het water tot zijn middel stond dook hij naar beneden. Hij had waarschijnlijk gevonden wat hij zocht. Hij bleef erg lang onder water en net toen ik me zorgen begon te maken of alles nog wel oke was, kwam hij boven en hapte naar adem. Hij wenkte me en wiebelde met zijn wenkbrauwen, waarschijnlijk mysterieus bedoeld, maar het was eigenlijk nogal lachwekkend. Ik stapte het water in en liep naar de plek waar Jeaden alweer onderwater was verdwenen. Met zijn rug naar me toe kwam hij een paar seconden later weer boven en bleef even zo staan. Toen draaide hij zich om. Ik keek hem vragend aan, ik had nog steeds geen idee van wat hij aan het doen was. Mijn maag rammelde weer, en een verlegen lachje verscheen onbewust op mijn gezicht. Er knalde een slijmerig spul recht in mijn gezicht en keek nogal geschrokken. Ik had niet verwacht dat ik een of andere slak tegen mijn hoofd aan gesmeten kreeg. We keken elkaar even aan en barstte na een paar seconden uit van het lachen. Een tweede, weer onverwachte poging, om het zeedier in mijn mond te gooien mislukte, en ook deze keer plakte er een mossel aan mijn wang. "Het is de bedoeling dat je ze eet, niet dat je ze kopt" Lachte Jeaden uit van het lachen, waarna hij zichzelf op een mossel trakteerde als voorbeeld. Ik nam diep adem en dook naar beneden. Onder me lag een grote mosselbank, genoeg voor een groot gezin om een week van te eten. Ik plukte een hand vol en kwam toen weer boven om naar adem te happen. Voorzichtig opende ik er eentje, en toen Jeaden ook boven kwam, gaf ik hem een volle laag. Ik bekogelde hem met een hele hand vol mosselen. Waarna er overal op mijn gezicht en bovenlichaam slijmerige mosselen plakten. We moesten allebei lachen. Jeaden kwam naar me toe en duwde mossel die hij nog in zijn hand had, in mijn mond. Van het lachen verslikte ik me bijna, maar na veel moeite kreeg ik de zoute mossel toch weg gewerkt. Jeaden begon de mosselen van me af te plukken, en ik volgde zijn voorbeeld. Toen onze lichamen weer helemaal mossel-clean waren, doken we tegelijk onder water. Jeaden pakte mijn hand en trok me naar hem toe. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en daarna nog een kleintje op mijn mond, want mijn adem was op. Ik kwam bovenwater en haalde heel diep adem. Ik wilde zo snel mogelijk weer terug onderwater. Ik dook weer naar de bodem, maar Jeaden was nergens te bekennen. Ik plukte een paar mosselen en zwom weer omhoog. Ik keek om me heen, maar Jeaden was nergens te bekennen. Toen kwam er iemand van achter de rotsen vandaan. Pas toen ik hem zag wenken zag ik dat het Jeaden was. Ik rende het water uit, om zo snel mogelijk weer bij hem te zijn. In zijn armen had hij takken. Ik wist al waar hij heen wilde gaan. ''Goed idee, een vuurtje, het wordt snel koud rond dit tijdstip.'' Jeaden glimlachte naar me, dat deed hij trouwens heel erg sexy. Ik legde de mosselen op een steen in het zand. Ik pakte Jeaden's hand. ''Kom, we gaan eerst genoeg mosselen zoeken en dan bij het vuur eten.'' Jeaden kreeg niet de kans om te reageren, want ik had hem al het water in gesleurd. Ik zag nu al heel erg op tegen het einde van de dag, het moment waarop we elkaar niet meer konden aanraken, dat we naar ons eigen huis moesten, en onze eigen chaos in. Ik wilde hem niet laten gaan, ik wilde hem geen seconde langer meer missen. Het liefst wilde ik een ketting aan onze armen vastmaken, alleen maar om zeker te weten dat ik hem nooit zou verliezen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyma jul 29, 2013 5:36 am

Ariana begreep mijn hint meteen. Ze verdween een paar seconden onder water en ik zocht wanhopig om me heen naar een plek waar ik me zou kunnen verschuilen. Mijn enige optie was nog eens onder water gaan. Uiteindelijk zou ze me moeten vinden, maar dat had ik dubbel en dwars verdiend. Ik verstopte me aan de andere kant van de bank en zag door het heldere water dat Ariana een van de mosselen openmaakte en in haar mond stopte. Mijn ogen werden groot toen ik zag hoeveel van de beesten ze nog achter haar rug in haar hand hield. Normaal gesproken hield ik het lang vol onderwater, maar nu kon ik mijn lachen niet meer inhouden, waardoor een grote slok zout water mijn mond vulde en ik hoestend en lachend bovenkwam. Maar watervlug als ze was, kreeg ik, toen ik mijn hoofd naar haar omdraaiden een volle laag van de schelpdieren in mijn gezicht. Even knipperde ik verdwaasde met mijn ogen, maar toen klonk mijn vrolijke lach over de zee. Ik liep naar haar toe, naar haar eens flink natgespetterd te hebben als wraakactie en stopte zo snel als ik kon de kale mossel in van mijn hand in haar mond. Ze verslikte zich van het lachen, waardoor ik ook niet serieus kon blijven. Maar toen herinnerde ik me weer dat ik haar moest aanraken. Ik kon gewoon niet stoppen. Ik was gestopt met lachen en begon als een Arianaverslaafde haar gebruinde huid te strelen. Tot ik grijnzend een mossel van haar schouder plukte die zich daar had vastgekleefd als een postzegel. Vliegensvlug stopte ik hem in mijn mond. En nog een. Ze smaakten lekkerder en veel lekkerder dan direct van de mosselbank. Ze smaakten naar haar. Ariana volgde mijn voorbeeld en begon ook mosselen van mij af te plukken. Lacherig at ik haar schoon. Toen we ontdaan waren van alle slijmerigheden, doken we gelijktijdig het water in. Ik greep naar haar hand, het voelde alleen maar beter in het water. Nog magischer. Ik kantelde mijn lichaam en zwom diep genoeg om verticaal, helemaal onderwater, naast haar te zwemmen, waar een kus van haar mijn voorhoofd lichter maakte dan ooit. Ik wilde haar juist een kus op haar lippen geven, maar toen zij er een op mijn lippen drukte, veel te vluchtig, vertrok ze weer naar boven voor een hap lucht. Ik bedacht me dat ik nog genoeg adem had om weer naar de kust te zwemmen en haar op het strand te verrassen. Met mijn snelste slagen hees ik me happend naar lucht achter een rots op het droge, zodat ze me niet zou zien. Er ging in licht in me op bij het zien van een paar takken kreupelhout. Ik nam er een paar in mijn handen, waarbij ik er voor zorgde dat e niet nat werden, en liep terug naar het strand om Ariana op te vangen. Ik glimlachte naar haar en gooide de takken op de grond voordat ze het water uit kwam. Ze begreep me meteen, ik voegde het toe aan mijn mentale lijst met de dingen waarom ik van haar hield. ''Goed idee, een vuurtje, het wordt snel koud rond dit tijdstip.'' Ik knikte. Ze had gelijk, er stond al kippenvel op mijn armen. Ariana legde de mosselen die ze nog over had op de grond op een steen rond waar ik de takken op de grond had gelegd en ze pakte mijn hand weer vast. Meteen kreeg weer een zweverig gevoel. ''Kom, we gaan eerst genoeg mosselen zoeken en dan bij het vuur eten.'' Voordat ik de kans kreeg te reageren sleurde ze me mee terug de zee in. Weer doken we naar de mosselbank en plukte, dit keer zonder gevecht, handen vol mosselen. Het kostte me veel moeite het vuur aan te krijgen, aangezien de takken toch vochtiger waren dan ik dacht. Maar uiteindelijk waren de geïmproviseerde vuurplaats vervuld van trotse en prachtige vlammen, die net zo rood en hypnotiserend waren als Ariana's haar. Ik zat dicht tegen haar aan, terwijl de zon steeds sneller zakte. Ik zag op tegen het moment dat de zon compleet in de zee verdronken was en zich opofferde voor de maan. Het moment dat we naar huis moesten. Van elkaar gescheiden werden. Ik kroop dichter tegen haar aan en pakte een van de scherpere takken, brak een mossel open en reeg het beest aan de stok. Ik hield hem net zo lang boven het vuur en draaide rondje na rondje, tot het vlees gaar was. Ik blies er tegenaan, in de hoop het een beetje af te koelen, voordat ik het van de spies af reeg en in haar mond stopte. Ik glimlachte en kuste haar weer. Dit was het gelukkigste moment uit mijn leven. Ik kroop helemaal tegen haar aan terwijl ik nog een mossel braadde. Toen we ze zwijgend op hadden gegeten vroeg ik aan haar: "En, heb ik je genoeg afgeleid Madamme Mermaid?" Ik lachte en legde mijn hand op haar wang om haar nog eens te kussen. Hoe gelukkig kon iemand zijn?
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptydi jul 30, 2013 10:26 am

Toen we handen vol met mosselen hadden neergelegd op het strand, gingen we naast de vuurplaats zitten. Jeadan moest veel moeite doen om het vuur aan te steken, maar na een tijdje was onze omgeving verlicht met de rode kleur van de vlammen. We kropen dicht tegen elkaar aan, het begon al kouder te worden en de zon begon snel te zakken. Zwijgend lagen we naast het vuur te genieten van de zonsondergang, de maanopkomst en elkaars warme lichaam. Jeadan kwam in beweging, hij brak een mossel open en doorboorde het beestje met een stok. Hij liet hem garen boven het vuur, en voor dat hij hem op mijn tong legde, blies hij nog even, zodat ik mijn mond niet zou verbranden. Het mooie aan mosselen vond ik dat je eigenlijk geen kruiden nodig had, ze waren al zout genoeg. Er waren er duizenden van, misschien wel miljoenen, en je kon ze altijd eten. Er was niks voor nodig om ze in je maag te krijgen, zelfs een tong zou niet noodzakelijk zijn. Dat was ook bij Jeadan en mij, woorden waren niet nodig, we hadden helemaal niks nodig, alleen elkaar. De rest was overbodig, bijzaak. Jeadan kuste me, nadat hij zijn schattige, maar ook sexy en verleidelijke glimlach showde. We kropen nog dichter op elkaar en we konden onze ogen niet van elkaar af houden, terwijl Jeadan de rest van de mosselen braadde. Toen we uit waren gegeten vroeg hij:"En, heb ik je genoeg afgeleid Madamme Mermaid?" Ik glimlachte, dit was waarschijnlijk het moment waarop we afscheid zouden moeten nemen, en dat was alles, alles wat ik juist niet wilde. Hij legde zijn warme hand, tegen mijn koude wang aan en drukte zijn zachte lippen subtiel op de mijne. ''Ik wou dat je me eeuwig zou afleiden, ik wil niet meer weg. Je hebt van mijn rotdag de mooiste dag van mijn leven gemaakt, en ik kan me niet voorstellen dat ik dit moet loslaten. Dat dit moment bijna voorbij is. Ik wil de nacht niet zonder je doorbrengen, ik wil nooit meer zonder je.'' Ik liet de woorden waar ik de hele dag naar op zoek was geweest over tong glijden. Ik dacht niet na bij wat ik zei, ik zei het gewoon. ''Ik hou van..." Je, dat moest er nog achter. Maar ik kreeg de kans niet want onze lippen herenigde zich weer. We lieten los om naar adem te happen, maar gingen, naar mijn teleurstelling, niet verder met zoenen. In plaats daarvan keek ik in zijn ogen, die het water en het vuur weerspiegelden. Ik weet niet hoeveel tijd er verstreek dat we zo naar elkaar keken, maar ik kreeg niet eens de neiging om ergens anders naar te kijken. Ik voelde dat ik slaperig werd maar dat weerhield me niet van zijn ogen. Ik wilde mijn ogen niet sluiten, ik wilde zijn ogen niet van mijn netvlies halen. Ik wilde dit eeuwig vasthouden, maar uiteindelijk vielen mijn ogen toch dicht, hoe erg ik mijn best ook deed om wakker te blijven, het lukte niet. Maar in plaats van thuis in bed, de hele nacht wakker liggen van verlangen, sliep ik naast mijn geliefde, op het zachte zand en met een veilig en warm gevoel, dat ik nooit meer kwijt wilde. Bij hem weggaan was geen optie, het was wel een optie, de beste om mezelf vreselijk ongelukkig te maken, maar bij hem zijn gaf mee geweldig gevoel. Iets was ik niet kon uitleggen. Ik kon het gewoon niet laten gaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptydo aug 01, 2013 12:21 am

''Ik wou dat je me eeuwig zou afleiden, ik wil niet meer weg. Je hebt van mijn rotdag de mooiste dag van mijn leven gemaakt, en ik kan me niet voorstellen dat ik dit moet loslaten. Dat dit moment bijna voorbij is. Ik wil de nacht niet zonder je doorbrengen, ik wil nooit meer zonder je.'' Zei ze, waardoor ik breder ging glimlachen. ''Ik hou van..." Ik smoorde haar woorden met een kus. Haar woorden waren geheel wederzijds. Alleen aan het laatste wilde ik niet denken. Het enige spoor dat er nog van de zon over was, was een prachtig reliëf van kleuren wat het had achter gelaten. Ze liet me los, en dat gaf me de kans te fluisteren: "Ik ook van jou." Ze keek in mijn ogen, en ik zocht de hare. Haar prachtige bruine ogen... Het duurde een eeuwigheid, waar ik erg blij mee was, voordat we elkaars blikken loslieten. Ik wilde niet naar huis. Ik kon niet naar huis. Als ik haar zou verlaten, was ik doodsbang de betovering die we beide voelden te verbreken. Ariana kroop dicht tegen me aan, wat me een vredig gevoel en tegelijkertijd teleurstelling bezorgde. Teleurstelling voor het besef dat ik haar uiteindelijk weer los zou moeten laten. We zwegen beide, toekijkend hoe de zon plaatsmaakten voor de maan en de sterren een voor een tevoorschijn kwamen. Mijn ouders kennende, had ik allang thuis moeten zijn. Nou ja, als ze niet op zee waren dan. Ik hoopte vurig dat mijn kleine broertje niet alleen thuis zat, zodat ik bij Ariana kon blijven. Mijn ouders dachten dat ze het recht hadden zeggenschap over mij te hebben, hoewel ze altijd weg waren. Ja kwesties met werk, daar trapte ik niet meer in. Ze hadden niet voor kinderen moeten kiezen met een baan als visser, waarvoor ze dagen en nachten lang wegbleven. Mijmerend over die situatie merkte ik dat ik mijn vuisten naast mijn lichaam had gebald en dat Ariana zwaarder en regelmatiger was gaan ademen. Haar hoofd hing slap tegen mijn borst. Ik glimlachte zwak. Ze was in slaap gevallen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar wakker te maken. Ik kon er niet aan denken dat ik haar dan naar huis moest sturen... Dus deed ik dat niet. Ik streelde met een hand waar ik mezelf niet staande op hield, haar rode haar en streek het uit haar gezicht. "Ik hou echt van je." Fluisterde ik. "Weet je, ik ben echt blij dat ik je hier ontmoet heb. Ik dacht dat mensen slecht waren, dat ze allemaal zo waren als die ik tot nu toe heb ontmoet. Ik stond op het punt hier een einde aan te maken. Je weet wel, aan het leven." Ik zweeg even. Had ik dit haar zomaar verteld? Ik had het niemand ooit verteld. Dat ik af en toe echt een poging had gedaan om weg te stappen uit het leven wat me geschonken was. Ik beet op mijn lip. Het was niets waar ik me over ging aanstellen. Ik zou niet gaan huilen of andere het verhaal ophangen, maar ik vond dat ze het moest weten. Het was eerlijk. Zij had haar reden verteld, ik de mijne. Nu, zonder enige twijfel sprak ik verder. Het was natuurlijk niet helemaal eerlijk dat ze nu sliep, maar ik had er lak aan. Het was een hele stap dat ik het überhaupt aan iemand vertelde. "Je hebt me gered, weet je? Eigenlijk leek het andersom, maar zo was het niet. Jij redde mij toen ik je uit het water moest helpen. En dat deed je vandaag de hele tijd. Ik heb me nog nooit zo..." Ik onderbrak mijn woordenstroom even. Om te zoeken naar de juiste woorden en om te gapen. Mijn oogleden waren zwaar aan het worden en ik hield ze met moeite open, alsof ik over haar moest waken. "Zo... Goed gevoeld. Zo magisch. Begrijp je wat ik bedoel? Ik denk... Het is bijna onmogelijk in deze korte tijd. Het is sowieso bijna onmogelijk, maar ik denk echt... Dat ik van je ben gaan houden." Ik haalde diep adem. Ik had het gezegd. Alles. Nou ja, zo ongeveer wat me steeds had beziggehouden. Ik had eindelijk haar inwendige vragen over mij beantwoord. Het was niet belangrijk voor haar, want kennelijk hield ze ook van me zonder te weten wie ik was. Ik huiverde plotseling. Wat als dat het juist was? Dat ze me niet wilde kennen? In dat geval was het goed geweest dat ze sliep, het niet had hoeven horen. Ik kon mijn gedachten niet meer helder krijgen. Vage randen van vermoeidheid vertroebelde ze. Gapend en voorzichtig trok ik mijn elleboog onder me vandaan, wat onze enige steun was. Daardoor lagen we nu samen op de grond. Op het nog warme zand. En omdat ik te vermoeid was om nog na te denken over de impulsen die ik er vandaag uit had gegooid, en omdat Ariana's hoofd op mijn buik rustte, had ik me nooit gelukkiger gevoeld.

De ochtend kwam ons halen toen de zon nog aan het opgaan was. Met een gelukzalig gevoel in mijn borst werd ik wakker. Even keek ik gedesoriënteerd om me heen, maar toen zag ik het smeulende kampvuur en Ariana, die nog steeds met haar hoofd op mijn borst lag te slapen, en glimlachte ik breed. Dit was fantastisch. We hadden hier overnacht. Ik wilde niet denken aan de mensen thuis die woedend zouden zijn of in de steek gelaten, alleen maar aan dat ik nog een nacht bij haar was geweest. Het was zo rustig hier als het gisteren ook was geweest, alle mensen waren naar het centrum-gedeelte van het strand getrokken. Wat ons de rust gaf die we nodig hadden en prefereerde. Ik zuchtte van geluk. Toen ik mijn maag zachtjes hoorde rammelen, schoof ik uiterst voorzichtig haar hoofd van mijn borst en legde het op het zachte en warme zand. Stilletjes liep ik naar een van de palmbomen en klom er, nog ietwat slaperig, soepel in. De takken boden me een perfecte plek om de kokosnoten te plukken. Ik hoopte dat Ariana ze lekker vond, en anders konden we altijd nog mosselen eten. Ik liep, mijn armen gevuld met de noten, zo ver mogelijk bij haar vandaan om het geluid van het openbreken ervan haar niet wakker zou maken. Ik hoopte dat afstand het lawaai zou verdoezelen terwijl ik de kokosnoten openbrak op een scherpe rots. Ik kon het niet laten alvast een paar druppels van de melk op te drinken. Het smaakte heerlijk in mijn droge keel. Ik realiseerde me dat ik al lange tijd niets meer gedronken had. Toen ik weer terugliep, was ze wakker. Ze zat met haar rug naar me toe, en ik sloop naar haar toe. Toen, drukte ik vliegensvlug een kus op haar wang om me vervolgens weer achter haar rug te verstoppen. Lachend zei ik; "Ontbijt!", terwijl ik de kokosnoten tegen elkaar liet bonken. Ik legde ze op een rots neer en reikte haar er een aan. Ze smaakte heerlijk rijp en zoet. "Ik hoop dat je er van houdt." Zei ik, nog steeds lacherig. Plotseling herinnerde ik me gisterennacht, vlak voordat ik met haar op mijn borst in slaap viel. Ik werd ernstig en keek haar aan. "Heb je... Vannacht gehoord wat ik tegen je zei?" Vroeg ik, afwachtend in angst en hoop tegelijkertijd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptydi okt 15, 2013 9:56 am

De zon wekte me. Ik ging rechtop zitten en keek om me heen. Onverwachts kreeg ik een kus op mijn wang gedrukt, waarna ik me omdraaide. "Ontbijt!" Zei de lachende jongen. Ik realiseerde me dat ik de hele nacht met Jeadan had doorgebracht. Hij gaf me een kokosnoot aan en nam zelf alvast een slok. "Ik hoop dat je er van houdt." Zei hij lachend. Ik glimlachte waarna ik de heerlijke kokosnootmelk in mij mond liet glijden. Er viel een stilte die werd onderbroken door zijn stem. "Heb je... Vannacht gehoord wat ik tegen je zei?" Zijn gezicht stond ernstig. Wat zou hij daar nou mee bedoelen? Ik keek hem vragend aan, maar het leek niet tot hem door te dringen dat ik om een hint vroeg. ''Ik weet het niet. Mijn droom zag er heel realistisch uit, dus ik zou niet weten wat droom was en wat echt was.'' Nog steeds keek hij me vragend aan. Ik had wel wat dingen gehoord, maar ik kon me moeilijk voorstellen dat hij dat gezegd zou hebben. ''Je vertelde me dat ik je net op tijd had gered van de dood, Dat je door mij geen zelfmoord pleegde." Zei ik bijna fluisterend. ''Ik kan me alleen niet zo goed voorstellen dat je het wilde beindigen. Nee, eigenlijk kan ik me dat heel erg goed voorstellen. Ik kan gewoon niet geloven dat ik degene ben die je daarvan hebt weerhouden. We hebben elkaar gered, op de een of andere manier.'' Ik had gezegd wat ik wilde zeggen, maar iets in me zei dat ik nog niet klaar was met praten. Ik keek Jeadan aan, met de verwachting dat hij zou reageren, maar de enige beweging die hij maakte was de draaiende beweging met zijn hand waardoor de kokosnootmelk bijna over de rand goot. Hij maakte geen enkele aanzet voor een reactie. ''Ik weet dat het bijna onmogelijk is, maar voor mij voelt het precies hetzelfde. Dankzij jou vergat ik de chaos thuis, ik voelde me gelukkig. Ik had nooit verwacht dat het zou bestaan. Maar wat ik gister voelde, wat ik zag... Als dat geen magie was, zou ik echt niet weten wat voor duivels wezen mij voor de gek hield. Ik..." Ik durfde het bijna niet te zeggen. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken, niet omdat ik me zo verdrietig voelde, maar omdat ik voor het eerst in mijn leven echt zei wat ik voelde. Ik was nog nooit zo open geweest, ik had me nog nooit zo vertrouwd gevoeld. Opeens werd ik overladen met emotie en de tranen begonnen te stromen. Ik kon ze niet tegen houden en had ook niet het gevoel dat dat nodig was. ''Ik ben in die korte tijd van je gaan houden, ik bedoel, echt van je gaan houden. Het idee dat ik je nooit had ontmoet bestaat niet voor mij. Het idee dat ik nu ook met een bak cornflakes aan het aanrecht had kunnen zitten en het tragische nieuws dat iemand zichzelf had verzopen zat te kijken, dat kan ik niet geloven. Ik kan niet beseffen dat dit deels door mij komt, dat doordat ik bijna verdronk voorkwam dat ik daar nu had gezeten, In plaats daarvan zit ik hier nu met jou, en ik moet je gewoon even melden dat ik me nog nooit zo heb gevoeld. Ik weet niet wat het is, maar het is iets wat ik niet kwijt wil. Ik weet dat dit door jou komt. Ik weet dat ik jou nooit meer kwijt wil. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoelt. Eigenlijk wil ik maar 1 ding zeggen: dankje. Voor alles wat je voor me hebt gedaan." Hij draaide zijn hoofd naar mij toe. Hij legde zijn ene hand op mijn handen die de halve kokosnooit hadden omklemd, en met zijn andere hand veegde hij de tranen van mijn wangen. Ik wilde nog iets zeggen maar voor ik de kans had drukte hij zijn zachte lippen op mijn mond. Hij wilde niet dat ik praatte, hij vond dat ik genoeg gezegd had. Nu was het zijn beurt.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyza okt 26, 2013 12:01 am

Ariana keek me vragen aan. Ik beet op de hoek van mijn lip en kon het niet opbrengen iets te zeggen. "Ik weet het niet. Mijn droom zag er heel realistisch uit, dus ik zou niet weten wat droom was en wat echt was." Ik knikte en wilde beginnen aan mijn kokosmelk, toen ze nog eens haar mond opende en zei; "Je vertelde me dat ik je net op tijd had gered van de dood, dat je door mij geen zelfmoord pleegde." Hoewel haar stem nauwelijks een fluistering was, verstijfde ik mijn beweging. "Ik kan me alleen niet zo goed voorstellen dat je het wilde beëindigen. Nee, eigenlijk kan ik me dat heel erg goed voorstellen. Ik kan gewoon niet geloven dat ik degene ben die je daarvan hebt weerhouden. We hebben elkaar gered, op de een of andere manier." Ik kon het niet helpen dat ik glimlachte. Ik wilde haar zo graag aankijken, kussen of op zijn minst reageren, maar ik kon het niet. Het lukte me niet. De kokosmelk klotste tegen de kokosnoot; mijn handen trilden. Ik haalde diep en trillerig adem en draaide de kokosnoot nerveus rond in mijn handen. Ik wilde wel, maar kon het niet, verstijfd. Dat moest ze weten. En voor het eerst was de stilte tussen ons ongemakkelijk. Niet omdat we hem zo nodig moesten vullen omdat we ons niet onszelf voelden bij elkaar, maar omdat we beiden op elkaar wachtten iets te zeggen. "Ik weet dat het bijna onmogelijk is, maar voor mij voelt het precies hetzelfde. Dankzij jou vergat ik de chaos thuis, ik voelde me gelukkig. Ik had nooit verwacht dat het zou bestaan. Maar wat ik gister voelde, wat ik zag... Als dat geen magie was, zou ik echt niet weten wat voor duivels wezen mij voor de gek hield. Ik..." zei Ariana uiteindelijk. Eindelijk lukte het me haar aan te kijken, mijn hoofd te draaien en mijn ogen in die van haar te priemen. Plotseling stroomden er tranen over haar wangen. In een reflex schoof ik dichter naar haar toe. En ik wist hoe ze zich voelde. Het was maar al te herkenbaar. Ik moest dit nu niet onderbreken met woorden, dit was Ariana's moment en ze zei eindelijk wat ze al zo lang had moeten zeggen. "Ik ben in die korte tijd van je gaan houden, ik bedoel, echt van je gaan houden. Het idee dat ik je nooit had ontmoet bestaat niet voor mij. Het idee dat ik nu ook met een bak cornflakes aan het aanrecht had kunnen zitten en het tragische nieuws dat iemand zichzelf had verzopen zat te kijken, dat kan ik niet geloven. Ik kan niet beseffen dat dit deels door mij komt, dat doordat ik bijna verdronk voorkwam dat ik daar nu had gezeten, in plaats daarvan zit ik hier nu met jou, en ik moet je gewoon even melden dat ik me nog nooit zo heb gevoeld. Ik weet niet wat het is, maar het is iets wat ik niet kwijt wil. Ik weet dat dit door jou komt. Ik weet dat ik jou nooit meer kwijt wil. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoelt. Eigenlijk wil ik maar een ding zeggen: dankje. Voor alles wat je voor me hebt gedaan." Ik had mijn adem ingehouden tijdens haar woorden. Maar nu draaide ik mijn hoofd weer naar haar toe en blies het zachtjes en langzaam uit. Ik legde mijn ene hand, die voorheen de kokosnoot had omklemd, en bracht die naar haar gezicht. Ik legde de palm ervan teder en voorzichtig op haar fragiele gezicht, bang haar te breken. Langzaam veegde ik mijn duim onder haar oogleden, om de tranen weg te krijgen. Nu ik eindelijk weer iets kon doen, kon ik iets zeggen. Maar ik had het gevoel dat ik dat niet moest doen. Ik zou niets zeggen tenzij ik echt wist wat ik zou zeggen. Daarom zette ik de kokosnoot in het zand en nu had ik twee handen voor haar vrij. Mijn hand lag nog steeds op haar wang. Mijn andere hand legde ik in haar haar, zachtjes strelend. Daarmee trok ik haar dichter naar me toe en drukte mijn lippen teder op die van haar. Ik troostte haar, probeerde haar te kalmeren en te belonen met het feit dat ze zo eerlijk tegen me was geweest en zichzelf had laten spreken vanuit haar hart. Ik was teleurgesteld toen ik haar los moest laten, maar glimlachte naar haar. "Ik hou van je," was het enige wat ik uit kon brengen. "En mijn woorden kunnen niet eens uitdrukken hoeveel ik van je houd." Ik trok haar tegen me aan en sloeg mijn armen om haar heen. Ik drukte kussen op haar prachtig rode haar. Het rook naar de zee. Het rook naar haar. "Je hoeft niet zo onzeker te zijn. Je bent een prachtige meid, en dan heb ik het niet alleen over je uiterlijk. Niet bang zijn..." Ik had tegen haar haar gefluisterd. Ik nam iets meer afstand om haar aan te kijken, zodat de boodschap luid en duidelijk aan zou komen. "Niet bang zijn je te uiten." Ik bleef haar strak aankijken, haar gezicht nog steeds vasthoudend. Daarna kuste ik haar nog eens, net zo lang als maar kon. Ik sloeg een arm om haar heen en reikte met de andere naar onze kokosnoten. Ik hield de mijne in de lucht, wachtend totdat ze met me mee zou proosten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ariana

Ariana


Aantal berichten : 464
Mockingjays : 43774
Registratiedatum : 27-05-13
Woonplaats : Ergens op de wereld...

Panem ID
Naam: Ariana Valley
District: 4
Partner: True love never dies, it only gets stronger with time.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyza okt 26, 2013 4:11 am

Mijn hoofd werd lichter, helderder. Het was een opluchting eindelijk te kunnen zeggen wat mijn hart zei. Hij verbrak het contact tussen onze lippen, en glimlachte. "Ik hou van je," Zei hij, en ik kon de glimlach en opluchting niet onderdrukken. Een stroom van warmte gleed mijn lichaam in. Ik keek hem recht in zijn ogen en hij in de mijne toen hij zei: "En mijn woorden kunnen niet eens uitdrukken hoeveel ik van je houd." De glimlach op mijn gezicht werd alsmaar groter. Nog nooit had iemand letterlijk gezegd dat hij van me hield. Zelfs mijn ouders niet. Hij trok me naar zich toe en gaf kleine kusjes op mijn hoofd "Je hoeft niet zo onzeker te zijn. Je bent een prachtige meid, en dan heb ik het niet alleen over je uiterlijk. Niet bang zijn..." Hij onderbrak zijn zin en keek me weer recht in de ogen aan. Het leek alsof hij wat wilde zeggen, maar niet wist hoe. Net als dat ik dat vaak had. "Niet bang zijn je te uiten." Ging hij verder. Ik lachte, niet omdat ik het grappig vond dat hij dat zei. Maar omdat er gewoon zo'n groot gevoel van opluchting mijn lichaam bestormde. Ik bleef hem aankijken, recht in zijn prachtige blauwe ogen. Ik verdronk er bijna in, maar er was steeds die ene hand die me boven water hield. Ik sloot mijn ogen, en we kusten elkaar. Net zo lang tot we niet meer konden. Toen sloeg hij een arm om me heen, terwijl hij met zijn andere arm naar onze kokosnoten reikte. Hij hield zijn kokosnoot omhoog, en ik snapte dat hij wilde proosten. Ik greep mijn kokosnoot en hield hem ook omhoog, weer keek ik hem in zijn ogen en zei: ''Dankje, voor alles wat je hebt gedaan voor me. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Dankje dat jij me vertelt dat je van me houdt, er was nooit iemand anders die dat deed. Laten we proosten op ons, dat ik je nooit meer kwijt raak." Fluisterde ik. Ik liet mijn met lucht volgezogen longen leeglopen en tikte met mijn kokosnoot tegen die van Jeadan. We lachten en ik gaf hem een kus op zijn wang. We dronken onze kokosmelk in stilte op. We genoten van de opkomende zon, het geluid van de zee. En de gedachte dat we elkaar ooit zouden moeten loslaten om weer in ons eigen bed te slapen, lieten we gaan. Dat was later, nu genoten we van elkaar. De stilte was prachtig. Het was alsof we met elkaar praatte, maar we waren stil. De lucht werd donkerder, en de wolken schoven voor de zon. Het begon steeds harder te waaien en ik begon het koud te krijgen. Ondanks dat ik tegen Jeadan aanlag had ik over mijn hele lichaam kippenvel. ''Het gaat zo regenen, wat doen we nu? Ik wil nog niet gaan, maar om eerlijk te zijn heb ik het ijskoud...'' Zei ik teleurgesteld tegen Jeadan. Hij beet even op zijn lip. Hij was zo schattig als hij nadacht. Toen hij iets wilde zeggen begonnen de eerste regendruppels te vallen, en een bliksemschicht verlichtte de hemel. Ik pakte mijn jurkje uit mijn tas en trok het over mijn hoofd maar het gaf me niet erg veel warmte. Jeadan keek me teleurgesteld aan, onze perfecte dag was plotseling verandert in een vreselijke dag waarin we geen rust meer om ons heen hadden. Mensen zouden ons samen zien lopen en dingen gaan vragen. Dat vond ik nog niet eens zo vreselijk. Het ergste vond ik het feit dat mijn gezin hem zou afkeuren, dat ik hem niet meer zou mogen zien. Dat ze voor de zoveelste keer mijn geluk weer zo nodig zouden moeten verpesten. Ik wilde hem nog niet loslaten, ik hoorde thuis bij hem, en op het strand. Misschien had hij nog een schuilplaats, maar ik vreesde het ergste.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jeadan

Jeadan


Aantal berichten : 74
Mockingjays : 40003
Registratiedatum : 29-05-13
Woonplaats : Neverland

Panem ID
Naam: Jeadan Fields
District: 4
Partner: I do have strong feelings for you. I just don't know if they are positive or negative yet.

Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Emptyma dec 30, 2013 8:23 am

Ariana hield ook haar kokosnoot omhoog en proostte met die van mij. Voordat onze als bekers diende noten elkaar raakten, wisselden haar prachtige bruine ogen met mijn blauwe en fluisterde ze; "Dankje, voor alles wat je hebt gedaan voor me. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Dankje dat jij me vertelt dat je van me houdt, er was nooit iemand anders die dat deed. Laten we proosten op ons, dat ik je nooit meer kwijt raak." Ze zuchtte en tikte daarna haar kokosnoot tegen de mijne. Ik had zoveel kunnen zeggen. Zoveel woorden kwamen in me op. Ik had haar kunnen troosten als een echte man, maar in plaats van dat alles glimlachte ik alleen maar. Ariana glimlachte terug, en ze zag er zo mooi en gelukkig uit dat ik het niet kon helpen hardop te lachen. Ik kon niet meer ophouden. Het was als een kettingreactie, haar lach maakte me gelukkig. Zij maakte me gelukkig. Ze gaf me een kus op mijn wang en meteen voelde ik een brandend verlangen naar meer van haar. Ik hield haar alleen maar vast. Snoof haar geur diep op. Liet mezelf toe haar zo lang mogelijk in me op te slaan voor als we voor onbepaalde tijd gescheiden zouden zijn. Ik wilde alleen maar bij haar zijn. Voor altijd. Toen ik haar weer losliet pakte ik haar hand, zodat ik haar niet hoefde te missen, en zwegen we. Luisterend naar de kalme zee, kijkend naar de reizende zon. Ik verstrengelde mijn vingers in de hare, om ze nooit meer los te laten. Het was heerlijk. Minuten, uren lang zaten we daar alleen maar, in elkaars voldoenende aanwezigheid.
Na een tijdje maakte de heldere lucht plotseling plaats voor duistere wolken. Binnen enkele minuten daalde de temperatuur zo sterk, dat ik Ariana overal kippenvel zag krijgen, en zelf vond ik het ook onaangenaam koud. "Het gaat zo regenen, wat doen we nu? Ik wil nog niet gaan, maar om eerlijk te zijn heb ik het ijskoud..." Ariana klonk teleurgesteld. Ik had haar liever dan wat dan ook op de wereld mijn jas afgestaan, maar die vergat een mens nu eenmaal mee naar buiten te nemen in District 4. Regen kwam zelden voor, maar wanneer het gebeurde, bleef het niet bij enkele druppels. Ik beet op mijn lip. Ik kon volledig instemmen wat Ariana gezegd had, ik had het ook koud, maar alles liever dan bij haar weg gaan. Ik wilde net spreken, toen mijn woorden werden onderbroken door een knal, gevolgd door een bliksemschicht en de eerste druppels. Ariana hield een kledingstuk boven haar hoofd ter bescherming en we keken elkaar teleurgesteld aan. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen haar niet meer te zien. We hoorden bij elkaar, ons lot was niet om gescheiden te zijn, en ik zou met gemak het offer maken dat ik mijn familie nooit meer kon zien om bij haar te zijn. Ik pakte haar hand en omhelsde haar. Onze omhelzing zorgde ervoor dat mijn hoofd zich een kwartslag draaide en ik tegen de rotsen aankeek. Plotseling ging er een licht in me op. Langzaam liet ik haar los om enthousiast te kijken naar mijn doel. Ik grijnsde naar haar. "Pak je spullen en kom mee," beval ik op mijn enthousiaste toon. Ik stond op, gooide mijn rugzak over mijn schouder, pakte met een hand nog een kokosnoot vast en sloeg mijn vrije arm om Ariana heen. "Volg mij," zei ik met mysterieuze stem, gevolgd door gewiebel met mijn wenkbrauwen. Snel liepen we weg van ons 'kamp', waarnaar ik nog eens achterom keek. Ik zuchtte bij de gedachten dat we die plek achter ons moesten laten, maar nam me voor er naar terug te gaan zodra de regen was gestopt. We liepen gejaagd verder, maar ook lachend, in de hoop dat we zo lang bij elkaar konden blijven als we dat wilde. Zodra we om de rotsen heen waren gelopen, en het er inderdaad uitzag als ik me nog dacht te herinneren, grijnsde ik breed. Ik wees naar de rotsgroepen aan de rechterkant, waar verschillende rotsen om een smalle opening waren gebouwd, maar breed genoeg om ons allebei in naast elkaar te laten zitten. De grot was een perfect schuilplaats voor ons beide. "Uw paleis is gereed, mevrouw Mermaid," grijnsde ik, wijzend naar mijn ontdekking.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Peacefull place {Ariana} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Peacefull place {Ariana}   Peacefull place {Ariana} Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Peacefull place {Ariana}
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Ariana Valley
» One chance, just one. (Ariana)

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Hongerspelen :: Panem :: District 4-
Ga naar: